Pierre é autor de cómics e pai de dúas nenas. A súa vida está marcada por unha depresión existencial que lle leva á continua insastifacción, a infelicidade e, sobre todo, a ruína económica. Chegado a un punto de non retorno, a solución pasa por pedir un adianto polo seu próximo libro e poñerse a rebuscar no seu interior algo co que terminalo. Esa procura converterase finalmente nunha viaxe á infancia onde axustar contas cun mesmo. Pierre Wazem, habitualmente publicado como guionista (‘O fin do mundo’ xunto a Tom TiraBosco), preséntase como autor completo en en ‘Marte ida e volta’, unha novela gráfica intimista recientemente editado pola Cúpula.

O álbum está suscitado cunha perspectiva metaficcional: ‘Marte ida e volta‘ é a historia de como se fixo ‘Marte ida e volta’. O protagonista, un debuxante sospechosamente parecido ao autor real, está pasando por un mal momento persoal que se enquista debido á súa falta de inspiración. Atopará o xeito de poñerse en marcha refuxiándose nunha cabana abandonada onde a viaxe a Marte do título converterase nunha viaxe interior á súa infancia para axustar contas pendentes.

Sigue leyendo →

 Tullio Hermil é un mozo dunha boa familia. Casado coa fermosa Giuliana, á que di amar, élle infiel continuamente, créndose vítima das súas propias paixóns. Giuliana, doce e amorosa, sopórtao todo de xeito estoica. Con todo, cando Tullio comece a sospeitar que a súa esposa púidolle ser infiel comezará para el un tormento que terá unhas dramáticas consecuencias.

 Escrito cunha linguaxe lírico e cheo de metáforas, ‘O inocente’ fálanos do tormento e da expiación. Tullio crese escravo das súas paixóns, é infiel case porque non pode evitalo, e espera da súa esposa que o entenda e perdóeo. Só se dará conta do dano que fixo, da dor que causou, cando sexa el a vítima da infidelidade. Entón, ai amigo, cambiarán tórnalas e darase conta de que hai ocasións que a dor que se causa é imposible ser reparado.

 A prosa de Gabriele D’Annunzio está próxima á poesía, e iso dalgún xeito alixeira a carga dramática da novela. A súa linguaxe é preciosista, cheo de símbolos, de repeticións, e permíteche bucear nos sentimentos de Tullio e Giuliana desde unha distancia prudente, o cal eu agradecín de corazón, aínda que non fose esa a intención de D’Annunzio cando o escribiu…

  Sigue leyendo →

A vida está chea de casualidades, ou iso din. No meu caso, parece que hai unha especie de conspiración silenciosa para que lea leste O jilguero de Donna Tartt. Vino fai cousa dun mes, nunha librería, e xa me chamou a atención. Despois, un novo amigo faloume del, e xa o pasado domingo vía a entrevista que lle facían no programa Páxina 2. E agora danlle o Premio Pulitzer de Novela polo que si, non me queda máis remedio que lelo. Son demasiados sinais xa…

Publicada no noso país por Lumen, “O jilguero” tráenos a historia de Theo Decker, un neno de once anos que perde á súa nai nunha explosión no Museo Metropolitan. Ese mesmo día, tamén Theo roubará un cadro do século XVIII coa representación dun jilguero, e ese cadro acompañarao nunha vida de delincuencia e drogas ata chegar a un hotel en Amsterdam, onde precisamente comeza a nosa historia. Unha historia que atrapa desde a primeira páxina e que lle valeu ser a ganadora do Pulitzer e copar as listas dos libros máis vendidos.

Sigue leyendo →