Pierre é autor de cómics e pai de dúas nenas. A súa vida está marcada por unha depresión existencial que lle leva á continua insastifacción, a infelicidade e, sobre todo, a ruína económica. Chegado a un punto de non retorno, a solución pasa por pedir un adianto polo seu próximo libro e poñerse a rebuscar no seu interior algo co que terminalo. Esa procura converterase finalmente nunha viaxe á infancia onde axustar contas cun mesmo. Pierre Wazem, habitualmente publicado como guionista (‘O fin do mundo’ xunto a Tom TiraBosco), preséntase como autor completo en en ‘Marte ida e volta’, unha novela gráfica intimista recientemente editado pola Cúpula.
O álbum está suscitado cunha perspectiva metaficcional: ‘Marte ida e volta‘ é a historia de como se fixo ‘Marte ida e volta’. O protagonista, un debuxante sospechosamente parecido ao autor real, está pasando por un mal momento persoal que se enquista debido á súa falta de inspiración. Atopará o xeito de poñerse en marcha refuxiándose nunha cabana abandonada onde a viaxe a Marte do título converterase nunha viaxe interior á súa infancia para axustar contas pendentes.
Intérpretes: Belén Roda (Laura), Fernando Cayo (Carlos), Roger Príncep (Simón), Geraldine Chaplin (Aurora), Mabel Rivera (Alicerce), Montserrat Carulla (Benigna), Andrés Gertrudix (Enrique), Edgar Vivar (Balabán), Óscar Casas (Tomás), Mireia Renau (Laura pícara), Georgina Avellaneda (Rita).
Laura regresa coa súa familia ao orfanato onde creceu, coa intención de abrir nel unha residencia para nenos discapacitados.
O pequeno Simón, fillo de
Laura e Carlos e que ten o virus do VIH comeza a deixarse levar por uns estraños xogos con amigos imaxinarios, o que fai que os seus pais comecen a preocuparse.
Un día preséntase na súa nova casa unha muller que di ser asistente social para propoñerlles tratamentos médicos para o seu fillo, que a muller sabe que foi adoptado.
Tullio Hermil é un mozo dunha boa familia. Casado coa fermosa Giuliana, á que di amar, élle infiel continuamente, créndose vítima das súas propias paixóns. Giuliana, doce e amorosa, sopórtao todo de xeito estoica. Con todo, cando Tullio comece a sospeitar que a súa esposa púidolle ser infiel comezará para el un tormento que terá unhas dramáticas consecuencias.
Escrito cunha linguaxe lírico e cheo de metáforas, ‘O inocente’ fálanos do tormento e da expiación. Tullio crese escravo das súas paixóns, é infiel case porque non pode evitalo, e espera da súa esposa que o entenda e perdóeo. Só se dará conta do dano que fixo, da dor que causou, cando sexa el a vítima da infidelidade. Entón, ai amigo, cambiarán tórnalas e darase conta de que hai ocasións que a dor que se causa é imposible ser reparado.
A prosa de Gabriele D’Annunzio está próxima á poesía, e iso dalgún xeito alixeira a carga dramática da novela. A súa linguaxe é preciosista, cheo de símbolos, de repeticións, e permíteche bucear nos sentimentos de Tullio e Giuliana desde unha distancia prudente, o cal eu agradecín de corazón, aínda que non fose esa a intención de D’Annunzio cando o escribiu…
A vida está chea de casualidades, ou iso din. No meu caso, parece que hai unha especie de conspiración silenciosa para que lea leste O jilguero de Donna Tartt. Vino fai cousa dun mes, nunha librería, e xa me chamou a atención. Despois, un novo amigo faloume del, e xa o pasado domingo vía a entrevista que lle facían no programa Páxina 2. E agora danlle o Premio Pulitzer de Novela polo que si, non me queda máis remedio que lelo. Son demasiados sinais xa…
Publicada no noso país por Lumen, “O jilguero” tráenos a historia de Theo Decker, un neno de once anos que perde á súa nai nunha explosión no Museo Metropolitan. Ese mesmo día, tamén Theo roubará un cadro do século XVIII coa representación dun jilguero, e ese cadro acompañarao nunha vida de delincuencia e drogas ata chegar a un hotel en Amsterdam, onde precisamente comeza a nosa historia. Unha historia que atrapa desde a primeira páxina e que lle valeu ser a ganadora do Pulitzer e copar as listas dos libros máis vendidos.
Pierre é autor de cómics e pai de dúas nenas. A súa vida está marcada por unha depresión existencial que lle leva á continua insastifacción, a infelicidade e, sobre todo, a ruína económica. Chegado a un punto de non retorno, a solución pasa por pedir un adianto polo seu próximo libro e poñerse a rebuscar no seu interior algo co que terminalo. Esa procura converterase finalmente nunha viaxe á infancia onde axustar contas cun mesmo. Pierre Wazem, habitualmente publicado como guionista (‘O fin do mundo’ xunto a Tom TiraBosco), preséntase como autor completo en en ‘Marte ida e volta’, unha novela gráfica intimista recientemente editado pola Cúpula.
