Biblioteca CIFP Manuel Antonio

Pierre é autor de cómics e pai de dúas nenas. A súa vida está marcada por unha depresión existencial que lle leva á continua insastifacción, a infelicidade e, sobre todo, a ruína económica. Chegado a un punto de non retorno, a solución pasa por pedir un adianto polo seu próximo libro e poñerse a rebuscar no seu interior algo co que terminalo. Esa procura converterase finalmente nunha viaxe á infancia onde axustar contas cun mesmo. Pierre Wazem, habitualmente publicado como guionista (‘O fin do mundo’ xunto a Tom TiraBosco), preséntase como autor completo en en ‘Marte ida e volta’, unha novela gráfica intimista recientemente editado pola Cúpula.

O álbum está suscitado cunha perspectiva metaficcional: ‘Marte ida e volta‘ é a historia de como se fixo ‘Marte ida e volta’. O protagonista, un debuxante sospechosamente parecido ao autor real, está pasando por un mal momento persoal que se enquista debido á súa falta de inspiración. Atopará o xeito de poñerse en marcha refuxiándose nunha cabana abandonada onde a viaxe a Marte do título converterase nunha viaxe interior á súa infancia para axustar contas pendentes.

Ler Maís »

 Tullio Hermil é un mozo dunha boa familia. Casado coa fermosa Giuliana, á que di amar, élle infiel continuamente, créndose vítima das súas propias paixóns. Giuliana, doce e amorosa, sopórtao todo de xeito estoica. Con todo, cando Tullio comece a sospeitar que a súa esposa púidolle ser infiel comezará para el un tormento que terá unhas dramáticas consecuencias.

 Escrito cunha linguaxe lírico e cheo de metáforas, ‘O inocente’ fálanos do tormento e da expiación. Tullio crese escravo das súas paixóns, é infiel case porque non pode evitalo, e espera da súa esposa que o entenda e perdóeo. Só se dará conta do dano que fixo, da dor que causou, cando sexa el a vítima da infidelidade. Entón, ai amigo, cambiarán tórnalas e darase conta de que hai ocasións que a dor que se causa é imposible ser reparado.

 A prosa de Gabriele D’Annunzio está próxima á poesía, e iso dalgún xeito alixeira a carga dramática da novela. A súa linguaxe é preciosista, cheo de símbolos, de repeticións, e permíteche bucear nos sentimentos de Tullio e Giuliana desde unha distancia prudente, o cal eu agradecín de corazón, aínda que non fose esa a intención de D’Annunzio cando o escribiu…

  Ler Maís »

Os asasinos en serie exerceron unha terrible fascinación no imaxinario popular desde os tempos de Jack o Destripador. Supoño que, en parte, pode deberse aos intentos por entender algo que non é entendible: a súa falta de empatía, a súa inhumanidad. Que é o que ocorre nas súas mentes para que obren dese xeito. Quizá tamén porque a súa maldade intrínseca achégaos aos personaxes de ficción, e as fronteiras entre o que é a realidade e non se difumina neles. En todos eles latexa un concepto moi profundo, e é o concepto mesmo do mal.

A novela gráfica “O meu amigo Dahmer”, que fai moi pouco acaba de editar Astiberri, trata un tema relacionado con todo isto. A obra de Derf Backderf (Ohio, 1959) repasa a adolescencia do que sería un dos peores asasinos en serie da historia dos Estados Unidos, Jeffrey Dahmer, coñecido como “O carnicero de Milwaukee”. Coa salvidade de que non se propón facer un retrato completo, ou un traballo de investigación. O autor da obra foi un dos seus compañeiros de clase no instituto, e esta curiosa coincidencia dálle a oportunidade de dar a súa versión de como puido formarse a mentalidad psicopática de Dahmer desde a súa mocidade.

Para o autor, a figura de Dahmer era moito máis complexa do que reflectiron os medios, habituados como sempre a quedarse na superficie da noticia. Como testemuña directa, pois, Backderf pode sinalar o lento camiño ao inferno que Dahmer realizou; un camiño cheo de fitos non pouco frecuentes nestes casos: un pai autoritario e logo ausente, unha nai doente, unha homosexualidad mal asumida, un falta de habilidades sociais que non lle axudou no instituto e que finalmente leváronlle a un pertinaz alcoholismo xa na adolescencia, e a unha progresiva falta de empatía por calquera ser vivo.

Ler Maís »